یکی از نشانه های انحراف مسیحیت، نگاه وهن آمیز به انبیا است. همیشه انبیای الهی، باید محترم باشند؛ زیرا فرستادگان الهی هستند و چنین افرادی باید از زشتی های اخلاقی و مفاسد به دور باشند، حال آنکه درباره انبیا در کتاب مقدس مطالب دیگری ملاحظه می شود که بسیار ناپسند است.

برای نمونه در کتاب مقدس، حضرت ابراهیم علیه السلام، فردی ترسو، دروغگو و بی غیرت ، معرفی شده است؛ آنجا که آمده است:

سارا و فرعون

ابراهیم پس از ورود به مصر ترسید مبادا او را به خاطر همسر زیبارویش بکشند. به همین دلیل از سارا خواست تا خود را خواهر ابراهیم معرفی کند. همین مسأله سبب آن شد که فرعون شیفته‏ی سارا شود. به دستور فرعون، سارا را به خانه فرعون آوردند و فرعون او را به همسری خویش در آورد.[1]

  خداوند فرعون و اهل خانه‏اش را به بلایای سختی مبتلا ساخت. فرعون پس از آنکه متوجه علت این بلاها گردید، ابراهیم را نکوهش و توبیخ نمود که چرا سارا را خواهر خود معرفی کردی تا من او را به همسری خویش در آورم.[2]

سارا و ابی ملک

  بار دیگر ابراهیم عازم سفر گردید و این بار در زمین جرار ساکن گردید. در این سفر نیز ابراهیم، از ترس جان خویش، سارا را خواهر خویش معرفی نمود. ابی ملک، پادشاه آن منطقه نیز سارا را به همسری خویش در آورد. خداوند در خواب بر ابی ملک ظاهر گردید و او را از واقعیت امر مطلع ساخت. ابی ملک که از این واقعه خشمگین شده بود ابراهیم را فرا خوانده و او را به خاطر این کار، نکوهش نمود و سارا را به ابراهیم بازگرداند.[3]

آیا کسی که فرستاده الهی است و حمایت الهی را دارد، از فرعون ترسید و به دروغ گفت که همسرش، خواهرش است و همسرش را تسلیم فرعون کرد. آیا یک انسان معمولی چنین کاری می کند؟ نسبت دادن چنین مطالبی به فردی چون ابراهیم که از بزرگان انبیای الهی است، از نشانه های تحریف و تغییر آموزه های الهی به دست انسان‏هایی است که افکار ناصواب خویش را با آموزه های الهی مخلوط کرده اند.