دعاها
1. دعای معروفی که برخی می خوانند:
«الحمد لله رب العالمین، هنیئا للآکلین و برکة للباذلین، زاد الله النعم، دفع الله النقم، بحرمة سید العرب والعجم، اللهم تقبل هذا الاحسان من محسنها، بحرمة محمد و آل محمد و بحرمة سورة الفاتحة مع الصلوات».
یا
«الحمد لله ربّ العالمین هنیئاً للآکلین و برکةً للباذلین. الحمد لله الّذی یُطعِمُ و لا یُطْعَم و یَرزُقُ و لایُرْزَق، زاد الله النّعم، دَفْعَ الله النّقَم، بِحَقّ سیّد العرب و العجم. اللّهم تَقَبَّل حَسنات المُحسنین لا سیّما هذا الأحْسان من هذا المحسن؛اللّهمَ اغفر للمؤمنین و المؤمنات و المسلمین و المسلمات الأحیاء منهم و الأموات لاسیّما اَمْواتَ الحاضرین، رَحِمَ اللّهُ من قَرَءَ الفاتِحَةَ مع الصَّلوات»
یا
«اََلحَمدُلِّلهِ اَلَّذی یَخلُقُ وَلا یُخلَق؛وَیَرزُقُ وَلا یُرزَق؛ یُطعِمُ وَلا یُطعَم؛ زادَاَللّهُ النَعَم َ؛دَفَعَ اَللّه اَلنَقَم ؛بِحَقِّ سَیِّدِالعَرَبِ وَاَلعَجَم ؛هَنیأً لِلا کِلینِ؛ وَبَرَکةً لِلباذِلینِ ؛صِحََّةً لِلجالِسین ؛وَشَفاءً لِمَرضَی اَلمُومِنینَ وَاَلمومِنات؛ وَسَلا مَةً لِسَفَرِاَلمُسافِرینِ ؛وَمَغفِرَةً لِاَمواتِ اَلحاضِرینِ ؛سیِّما اَمواتِ صاحِبِ اَلاطعِمَة وَاَلاشرِبة ؛اَللّهُمَّ طَیِّب تُرابَهُم وَیَسِّر حِسابَهُم وَاَحشُر هُم مَعَ اَلایمَة َ اَلمَعصومین عَلَیهِمُ الَسَّلام ؛اَللّهُمَّ اَجعَل قَبرَهُم رَوضَةَ مِن رِیاضِ اَلجَنَّة وَلا تَجعَل قَبرَهُم حُفرَةِ مِن حُفَرِالنِیرانِ ؛بِحَقِّ القُرانِ وَ بِحَقِّ سورَةِ المُبارَکَةِ الفا تَحةَ وَالاِخلاصِ وَاَلصَّلَوات.»
یا
«الحمد لله الذی یطعم و لا یطعم زاد الله النعم دفع الله النقم بحق سید العرب و العجم اللهم ارزقنا رزقا حلالا طیبا اللهم اجعله هنیئا للاکلین و برکة للباذلین و صحة للجالسین و مغفرة لأموات الحاضرین»
این دعاها در منبعی نیامده و معصومین، آن را سفارش نکرده اند؛ ولی مضمون بدی ندارد.
2. از آداب مسلم غذا خوردن است، گفتن بسم الله در اول غذا والحمد الله در آخر آن است.
3. در روایت آمده است که وقتی سفره را پیش روی پیامبر اسلام(ص) می گشودند، این دعا را می خواندند:
سُبحانًک اللهُِمَ ما اَحسَنَ ما َتبَتلینا
ُسبحانَک ما اَکثََرَ ما تُعطِینا
سُبحانَکَ ما َاکثَر ما تُعافِینا
اللهم َاوسِع عَلینا و عَلی الفُقَراءِ المُؤمِنینَ و الُمؤمِناتِ و المُسِلمینَ و المُسلِماتِ
حلیه المتقین؛ باب 3 ؛ فصل 5
4. « صَحِیفَةُ الرِّضَا، ع بِإِسْنَادِهِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ کَانَ النَّبِیُّ ص إِذَا أَکَلَ طَعَاماً یَقُولُ اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِیهِ وَ ارْزُقْنَا خَیْراً مِنْهُ؛ امام رضا با استناد از پدرانش فرمود هرگاه پیامبر اسلام می خواستند غذایی بخورند می فرمود: خدایا در این غذا برای ما برکت قرار بده و بهتر از آنرا روزی ما کن.»
مرحوم حاجی نوری، مستدرک الوسائل، موسسه آل البیت،ج16 ،ص373.
5. « أبی الحسن موسى (ع) قال فی وصیة رسول الله ص لعلی ع یا علی إذا أکلت فقل بسم الله و إذا فرغت فقل الحمد لله فإن حافظیک... »
امام موسی کاظم فرمود رسول خدا در وصیتی به امام علی فرمود یا علی هرگاه خواستی غذا بخوری بسم الله بگو و هر گاه غذا خوردنت تمام شد الحمد لله بگو که این دو جمله تو را حفظ می کنند.
محمد بن خالد برقی، محاسن، انتشارات اسلامیه ، ج2 ، ص431.
اشعار
اشعاری که بعد از دعای سفره خوانده می شود:
1.
الهی به این سفره برکت بده ......... به این مائده شکر نعمت بده
همه شاد گردیم در این زندگی ...... به بانی این سفره رحمت بده
به آشپز و میزبان و هم میهمان ..... تن سالم و شان و شوکت بده
نصیب همه دوستان علی(ع) ......... زحق سفره خیر قسمت بده
الهی به روز جزا بهر ما ................... طعام بهشتی ز جنت بده
2.
الهی که این سفره معمور باد.........دمادم پر از نعمت و نور باد
گزند زمانه و آفات دهر.............از این سفره و صاحبش دور باد