می گفت خوش به حال سپاهیا
گفتم چرا؟
گفت : چون مرتب چکاب میشن اونم مجانی
ما اگر حالمون بد باشه نمی فهمیم تا درد در وجودمون ریشه کنه
بعد متوجه میشیم که دیگه کار از کار گذشته
گفتم: غصه این چیزا رو نخور. از رفسنجانی که بالاتر نیستن
هم ثروت داشت هم بهترین دکترا باهاش رفیق بودن
هم اراده می کرد هر کشوری میخواست میتونست
برای درمان بره
اما امان از اجل! هیچکدوم از اینا به کارش نیامد.
پس بی خیال
توکلت به خود خدا باشه
غصه داشته های مردمو نخور
از مرگ هم نترس مرگ برای امثال ماها نعمته از سختی زندگی رها میشیم
غیرنخبگان که وزیر می شوند، نخبگان جایی برای گفتن و شنیدن ندارند
کسی به حرفشان گوش نمی دهد
زمینه ای برای اجرای افکارشان ندارند
این می شود
که می گویند چرا بمانیم؟
یا اگر بمانند در کنجی می پوسند
یا
این می شود که مردم می گویند با این همه نخبه،
چرا مملکت رشد نمی کند؟
چرا پسرفت می کند؟
وزیری که میگوید درس متوسطی داشته
چه پیامی دارد
جز اینکه هر چه خواندی و اختراع کردی
دور بریز
باند یا پارتی یا ... لازم است
البته یک نگاه مثبت هم می شود به ماجرا کرد
اینکه نخبگی = کشک
خب کشک هم خوب است ، کلسیم دارد
به انتظار پیشرفت ایران بمانید تا بمانید
