هزاران سؤال

نصب وصله زرد بر سینه یهودیان
کلیسای کاتولیک رومی، آزار و شکنجه یهودیان را کافی نمی دانست، واز این جهت به عملیات شرم آور دیگری هم دست زد در سال 1215 میلادی، پاپ اینوسانت سوم حکمی صادر کرد که تمام یهودیان باید بر روی سینه و پشت لباش خود وصله ای بدوزند. چون این وصله از پارچه زرد تهیه شده بود، آنرا « وصله زرد» می نامیدند، و گاهی هم به آن «وصله رسوایی » می گفتند. نصب وصله زرد بر سینه یهودیان برای آن بود که آنان مورد تحقیر قرار گیرند، و امید می رفت که مسیحیان با اشخاص زبونی که این نشان را بر سینه داشتند، کاری نداشته باشند. یهودیان جز دوختن وصله زرد بر سینه خود چاره ای نداشتند. به محض اینکه کسی آنها را می دید، به آنها حمله می کرد. یهودیان برای آنکه از حمله دشمنان خود که گاهی منجر به قتل می شد محفوظ بمانند، شانه های خود را به جلو خم می کردند، به این امید که وصله آنان دیده نشود و مردانی که حاضر نبودند از ایمان خود دست بردارند، و از اینکه جان خود را در راه مذهب خویش فدا کنند امتناع نداشتند، مجبور بودند که هنگام راه رفتن در کوچه ها سر فرود آورند و پشت خود را خم کنند. پس از نصب وصله زرد بر سینه یهودیان، کلیسای مسیحی به کتاب تلمود حمله کرد، و بهانه اش این بود که این کتاب پر از کینه و نفرت نسبت به مسیحیان است. آنها می گفتند که تلمود، دزدیدن مال مسیحیان و حتی کشتن آنها را برای یهودیان مباح کرده است. در حالی که مسیحیان خود مرتکب اعمال زشت و نفرت آوری می شدند، نسبت دادن این نوع کارها از طرف کلیسا به یهودیان، مسخره و دردناک بود.

حالا جالب است که مسیحیان، خود را دوست یهودیان جا زده و آنها را به جان مسلمانان انداخته اند. آنها در حقیقت با این کار هم مسلمانان و هم یهودیان را نابود می کنند و سرانجام خودشان غالب می مانند و رقبا را با سیاست از راه برمی دارند. مسیحیان دوست یهود نیستند؛ بلکه تا کنون به خوبی نقش دوست را برایشان بازی کرده اند. حمایت های روسای جمهور امریکا از نژادپرستان اسرائیلی هم در حقیقت هل دادن آنها داخل ماجرایی است که سرانجامی جز نابودی یهودیان ندارد.