غیرنخبگان که وزیر می شوند، نخبگان جایی برای گفتن و شنیدن ندارند
کسی به حرفشان گوش نمی دهد
زمینه ای برای اجرای افکارشان ندارند
این می شود
که می گویند چرا بمانیم؟
یا اگر بمانند در کنجی می پوسند
یا
این می شود که مردم می گویند با این همه نخبه،
چرا مملکت رشد نمی کند؟
چرا پسرفت می کند؟
وزیری که میگوید درس متوسطی داشته
چه پیامی دارد
جز اینکه هر چه خواندی و اختراع کردی
دور بریز
باند یا پارتی یا ... لازم است
البته یک نگاه مثبت هم می شود به ماجرا کرد
اینکه نخبگی = کشک
خب کشک هم خوب است ، کلسیم دارد
به انتظار پیشرفت ایران بمانید تا بمانید