هزاران سؤال

زیارت حضرت فاطمه معصومه (س) (کامل الزیارات) باب صد و ششم

فضیلت زیارت حضرت فاطمه دختر موسى بن جعفر صلوات اللَّه علیه در شهر قم‏ از احادیث امام رضا و امام جواد علیهما السلام: حدیث اول حَدَّثَنِی عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ مُوسَى بْنِ بَابَوَیْهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ: على بن الحسن بن بابویه، از على بن ابراهیم بن هاشم، از پدرش از سعد بن سعد، از حضرت ابى الحسن الرضا علیه السّلام، وى گفت: سَأَلْتُهُ عَنْ زِیَارَةِ فَاطِمَةَ بِنْتِ مُوسَى ع قَالَ مَنْ زَارَهَا فَلَهُ الْجَنَّةُ.

از آن حضرت راجع به زیارت حضرت فاطمه دختر موسى بن جعفر سلام اللَّه علیه پرسیدم؟حضرت فرمودند:کسى که او را زیارت کند بهشت برایش خواهد بود. حدیث دوم حَدَّثَنِی أَبِی وَ أَخِی وَ الْجَمَاعَةُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِیسَ وَ غَیْرِهِ عَنِ الْعَمْرَکِیِّ بْنِ عَلِیٍّ الْبُوفَکِیِّ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنِ ابْنِ الرِّضَا ع قَالَ: حدیث دوّم پدرم رحمة اللَّه علیه و برادرم و جماعتى، از احمد بن ادریس، و غیر او، از عمرکى بن على البوفکى، از کسى که ذکرش نموده از حضرت ابن الرضا سلام اللَّه علیهما، حضرت فرمودند: مَنْ زَارَ قَبْرَ عَمَّتِی بِقُمَّ فَلَهُ الْجَنَّةُ. کسى که قبر عمّه ‏ام را در قم زیارت کند بهشت برایش مى‏ باشد.

زیارت حضرت معصومه در قم

خاتمه فصل یازدهم، مطلب دوّم زیارت امامزادگان عظام و شاهزادگان عالی مقام؛ اول: زیارت حضرت معصومه سلام الله علیها

سیده جلیله معظمه حضرت فاطمه بنت موسى بن جعفر علیهم السلام که به حضرت معصومه سلام الله علیها شهرت دارد قبر شریفش در بلده طیبه قم معروف و مشهور است و داراى قبه عالیه و ضریح و صحنهاى متعدده و خدمه بسیار و موقوفات کثیره است و روشنى چشم اهل قم و معاذ و ملاذ عامه خلق است و در هر سال جماعت بسیار از بلاد بعیده شد رحال کنند و تعب سفر کشند به جهت درک فیوضات از زیارت آن معظمه و فضیلت و جلالت آن حضرت از اخبار بسیار ظاهر مى‏شود شیخ صدوق به سند حسن کالصحیح از سعد بن سعد روایت کرده که از حضرت امام رضا علیه السلام سؤال نمود از فاطمه بنت موسى بن جعفر علیهم السلام فرمود که هر که او را زیارت کند از براى او است بهشت و به سند معتبر دیگر از فرزند آن حضرت امام محمد تقى علیه السلام منقول است که هر که عمه مرا در قم زیارت کند پس از براى او است بهشت علامه مجلسى رحمة الله علیه از بعض کتب زیارات نقل کرده که على بن ابراهیم از پدرش از سعد اشعرى قمى از حضرت امام رضا علیه السلام روایت کرده که آن حضرت فرمود اى سعد نزد شما قبرى هست از ما سعد گفت گفتم فداى تو شوم قبر فاطمه دختر امام موسى علیهما السلام را مى‏فرمایى فرمود بلى مَنْ زَارَهَا عَارِفاً بِحَقِّهَا فَلَهُ الْجَنَّةُ هر که او را زیارت کند و حق او را بشناسد از براى او است بهشت چون به نزد قبر آن حضرت برسى نزد سرش رو به قبله بایست‏    .

 

و سى و چهار مرتبه ‏اللَّهُ أَکْبَرُ و سى و سه مرتبه ‏سُبْحَانَ اللَّهِ‏ و سى و سه مرتبه‏ الْحَمْدُ لِلَّهِ‏ پس بگو

السَّلاَمُ عَلَى آدَمَ صِفْوَةِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَى نُوحٍ نَبِیِّ اللَّهِ‏

 سلام بر آدم ابو البشر برگزیده خدا سلام بر نوح پیغمبر خدا

السَّلاَمُ عَلَى إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَى مُوسَى کَلِیمِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَى عِیسَى رُوحِ اللَّهِ‏

 سلام بر ابراهیم خلیل و دوست خاص خدا سلام بر موسى بن عمران سخنگوى با خدا سلام بر عیسى بن مریم روح قدسى الهى

السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا خَیْرَ خَلْقِ اللَّهِ‏

 سلام بر تو اى رسول خدا سلام بر تو اى بهترین خلق خدا

السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا صَفِیَّ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا مُحَمَّدَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ خَاتَمَ النَّبِیِّینَ‏

 سلام بر تو اى برگزیده خدا سلام بر تو اى محمد بن عبد الله خاتم رسولان خدا

السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ وَصِیَّ رَسُولِ اللَّهِ‏

 سلام بر تو اى على بن ابى طالب امیر اهل ایمان و وصى رسول خدا

السَّلاَمُ عَلَیْکِ یَا فَاطِمَةُ سَیِّدَةَ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ‏

 سلام بر تو اى فاطمه زهراء سیده زنان عالم

السَّلاَمُ عَلَیْکُمَا یَا سِبْطَیْ نَبِیِّ الرَّحْمَةِ وَ سَیِّدَیْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ
    سلام بر شما دو سبط پیغمبر رحمت و دو سید جوانان اهل بهشت

السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ سَیِّدَ الْعَابِدِینَ وَ قُرَّةَ عَیْنِ النَّاظِرِینَ‏

سلام بر تو اى حضرت على بن الحسین سید اهل عبادت و روشنى چشم اهل بصیرت

 

السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ بَاقِرَ الْعِلْمِ بَعْدَ النَّبِیِ‏
 سلام بر تو اى محمد بن على شکافنده اسرار علم آسمانى بعد از رسول خدا

السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ الصَّادِقَ الْبَارَّ الْأَمِینَ

 سلام بر تو اى جعفر بن محمد صادق و نیکوکار و بزرگوار امین اسرار الهى

السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ الطَّاهِرَ الطُّهْرَ

 سلام بر تو اى موسى بن جعفر اى روح قدسى پاک و مطهر

السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا عَلِیَّ بْنَ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى‏

 سلام بر تو اى على بن موسى الرضا صاحب مقام تسلیم و رضا

السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ التَّقِیَّ السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا عَلِیَّ بْنَ مُحَمَّدٍ النَّقِیَّ النَّاصِحَ الْأَمِینَ‏

 سلام بر تو اى محمد بن على تقى سلام بر تو اى امام على بن محمد النقى اى ناصح و خیرخواه امت و امین اسرار الهى

 

السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا حَسَنَ بْنَ عَلِیٍّ السَّلاَمُ عَلَى الْوَصِیِّ مِنْ بَعْدِهِ‏

 سلام بر تو اى حسن بن على سلام بر وصى بعد از عسکرى

 

 

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى نُورِکَ وَ سِرَاجِکَ وَ وَلِیِّ وَلِیِّکَ وَ وَصِیِّ وَصِیِّکَ وَ حُجَّتِکَ عَلَى خَلْقِکَ‏

 پروردگارا درود فرست بر نور تابان و چراغ فروزان خود و ولى خویش و جانشین جانشینانت و حجت تو بر آفریدگانت

السَّلاَمُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ فَاطِمَةَ وَ خَدِیجَةَ

 سلام بر تو اى دختر رسول خدا سلام بر تو اى دختر فاطمه زهرا و خدیجه کبرى

السَّلاَمُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ السَّلاَمُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ‏
 سلام بر تو اى دختر امیر المؤمنین (ع) سلام بر تو اى فرزند معنوى و حقیقى حسن و حسین

السَّلاَمُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ وَلِیِّ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکِ یَا أُخْتَ وَلِیِّ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَیْکِ یَا عَمَّةَ وَلِیِّ اللَّهِ‏

 سلام بر تو اى دختر ولى خدا سلام بر تو اى خواهر ولى خدا سلام بر تو اى عمه ولى خدا

السَّلاَمُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ‏

 سلام بر تو اى دختر عزیز موسى بن جعفر سلام و رحمت و برکات خدا بر جان پاک تو باد

السَّلاَمُ عَلَیْکِ عَرَّفَ اللَّهُ بَیْنَنَا وَ بَیْنَکُمْ فِی الْجَنَّةِ

 سلام بر تو باد خدا بین ما و شما خاندان عصمت دربهشت ابد رابطه و شناسایى برقرار دارد

وَ حَشَرَنَا فِی زُمْرَتِکُمْ وَ أَوْرَدَنَا حَوْضَ نَبِیِّکُمْ وَ سَقَانَا بِکَأْسِ جَدِّکُمْ مِنْ یَدِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ‏

 و ما را در زمره شما محشور گرداند و بر حوض کوثر پیغمبر شما واردسازد و به کاسه جد شما از دست ساقى کوثر على بن ابى طالب صلوات الله علیکم سیراب گرداند

صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ أَسْأَلُ اللَّهَ أَنْ یُرِیَنَا فِیکُمُ السُّرُورَ وَ الْفَرَجَ‏

 از خدا درخواست مى‏کنم که دوران سرور و فرج شما اهل بیت را به ما بنماید

وَ أَنْ یَجْمَعَنَا وَ إِیَّاکُمْ فِی زُمْرَةِ جَدِّکُمْ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ‏

 و ما را با شما خاندان طهارت در زمره جد بزرگوارتان حضرت پیغمبر صلى الله علیه و آله جمع و محشور فرماید

 

وَ أَنْ لاَ یَسْلُبَنَا مَعْرِفَتَکُمْ إِنَّهُ وَلِیٌّ قَدِیرٌ

 و هرگز معرفت شما را از قلوب ما باز نگیرد که البته او خداى با سلطنت و قدرت است

أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ بِحُبِّکُمْ وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ وَ التَّسْلِیمِ إِلَى اللَّهِ رَاضِیاً بِهِ غَیْرَ مُنْکِرٍ وَ لاَ مُسْتَکْبِرٍ

 من به درگاه خدا به محبت شما اهل بیت رسالت تقرب مى‏جویم و از دشمنان شما بیزارى مى‏جویم و به فرمان خدا تسلیمم با رضاى خاطر نه با انکار و غرور و تکبر

وَ عَلَى یَقِینِ مَا أَتَى بِهِ مُحَمَّدٌ وَ بِهِ رَاضٍ نَطْلُبُ بِذَلِکَ وَجْهَکَ یَا سَیِّدِی اللَّهُمَّ وَ رِضَاکَ وَ الدَّارَ الْآخِرَةِ

 و با مقام یقین به آنچه محمد به وحى آورده است و به آن راضى و خشنودم و باین ایمان و یقین خود دیدار تو را مشتاقم اى مولاى من اى پروردگار و رضا و خشنودى تو را و سعادت عالم آخرت را مى‏طلبم

 

یَا فَاطِمَةُ اشْفَعِی لِی فِی الْجَنَّةِ فَإِنَّ لَکِ عِنْدَ اللَّهِ شَأْناً مِنَ الشَّأْنِ‏

 اى فاطمه معصومه مرا در دخول بهشت شفاعت کن که تو را نزد خداى متعال شأن و مقام بلند است

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ أَنْ تَخْتِمَ لِی بِالسَّعَادَةِ فَلاَ تَسْلُبْ مِنِّی مَا أَنَا فِیهِ‏

 پروردگارا من از تو درخواست مى‏کنم که عاقبت مرا به سعادت ختم کنى و ایمانى که اکنون بر آنم هرگز از من سلب نکنى

 

وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ‏
 و مى‏دانم که هیچ قوه و قدرتى جز بواسطه خداى بلند مرتبه بزرگ نخواهد بود

اللَّهُمَّ اسْتَجِبْ لَنَا وَ تَقَبَّلْهُ بِکَرَمِکَ وَ عِزَّتِکَ وَ بِرَحْمَتِکَ وَ عَافِیَتِکَ‏

پروردگارا دعاهاى ما را پذیرفته و مستجاب فرما به حق کرم و بزرگواریت و عزت و جلال و رحمت و بخشایشت

 

وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِینَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ‏

 

 و درود و تحیت کامل بر حضرت محمد و تمام اهل بیت آن بزرگوار اى مهربانترین مهربانان عالم.

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند بخشنده مهربان

اَلـسَّلامُ عَـلى آدَمَ صَـفْوَةِ اللّه ِ،

سـلام بـر حـضـرت آدم بـرگزیده خـدا

اَلسَّلامُ عَلى نوُح نَبِىِّ اللّه ِ ،

سلام بر حضرت نوح پیامبر خدا

اَلسَّلامُ عَلى ا ِبْراهیمَ خَلیل ِ اللّه ِ،

سلام بر حضرت ابراهیم دوست خدا

اَلسَّلامُ عَلى موُسى کَلیم ِاللّه ِ ،

سلام بر حضرت موسى هم صحبت خدا

اَلسَّلامُ عَلى عیسى روُح ِ اللّه ِ،

سلام بر حضرت عیسى روح الله

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ رَسوُل ِ اللّه

سلام بر تو اى رسول خدا

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خَیْرَ خَلْقَ اللّه ِ ،

سلام بر تو اى بهترین آفریدگان خدا

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا صَفِىَّ اللّه ِ،

سلام بر تو اى برگزیده خدا

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مُحَمّدَ بْنَ

سلام بر تو اى محمّد بن

عَبْد ِاللّه ِ، خاتَمَ النَّبِیّینَ،

عبداللّه خاتم پیامبران

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَمیرَالْمُؤْمِنینَ

سلام بر تو امیر مؤمنان

عَلىَّ بْنَ اَبى طالِب ، وَصِىَّ رَسوُل ِ اللّه ِ،

علىّ بن ابى طالب وصىّ رسول خدا

اَلسَّلامُ عَلَیْک ِ یا فاطِمَةُ

سلام بر تو اى فاطمه

سَیِّدَةَ نِساءِ الْعالَمینَ،

اى بزرگ بانوى بانوان اسلام

اَلسَّلامُ عَلَیْکُما یا سِبْطَىْ نَبِىِّ الرَّحْمَة ِ،

سلام بر شما اى دو سبط پیامبر رحمت،

وَ سَیِّدَىْ شَباب ِ أَهْل ِ الْجَنَّة ِ 

اى دو سرور جوانان اهل بهشت

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَلِىَّ بْنَ الْحُسَیْن ِ،

سلام بر تو اى على بن حسین

سَیِّدَ الْعابِدینَ وَ قُرَّةَ عَیْن ِ النّاظِرینَ،

اى سرور عبادت پیشگان اى فروغ دیده بینندگان

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مُحَمَّدَ بْنَ

سلام بر تو اى محمّد بن

عَلِىٍّ، باقِرَ الْعِلْم ِ بَعْدَ النَّبِىِّ ،

على، اى شکافنده علم بعد از پیامبر

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا جَعْفَرَ بْنَ

سلام بر تو اى جعفر بن

مُحَمَّد الصّاد ِقَ الْبارَّ الْامینَ ،

محمّد، اى راستگوى نیکوکار امین

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا موُسَى بْنَ

سلام بر تو اى موسى بن

جَعْفَر الطّاهِرَ الطُّهْرَ،

جعفر، اى پاک و پاکیزه

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَلِىِّ بْنَ موُ سَى الرِّضَا

سلام بر تو اى على بن موسى اى پسندیده

الْمُرْتَضى، اَالسَّلامُ عَلَیْکَ یا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِى

سلام بر تو اى محمّد بن على،

التَّقِىَّ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَلِىِّ بْنَ مُحَمَّد

اى خویشتن دار، سلام بر تو اى على بن محمّد

النَّقِىَّ النّاصِحَ الْأَمینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حَسَنَ

اى پاک سرشت و خیرخواه و امین، سلام بر تو اى حسن

بْنَ عَلِىٍّ، اَلسَّلامُ عَلَى الْوَصِىِّ مِنْ بَعْدِه ِ .

بن على، سلام بر وصى بعد از او

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى نُورِکَ وَ سِراجِکَ، وَ وَلِىِّ

بار خدایا صلوات بفرست بر نور و چراغ روشنگرت ، بر ولىّ

وَلِیِّکَ، وَ وَصِیِّکَ، وَ حُجَّتِکَ

ولیّت ، بر وصىّ وصیّت، بر حجّت خود

عَلى خَلْقِکَ .

بر بندگانت .

اَلسَّلامُ عَلَیْک ِ یابِنْتَ رَسوُل ِ اللّه ِ،

سلام بر تو اى دختر رسول خدا

اَلسَّلامُ عَلَیْک ِ یابِنْتَ فاطِمَةَ وَ خَدیجَةَ ،

سلام بر تو اى دختر فاطمه و خدیجه

اَلسَّلامُ عَلَیْک ِ یابِنْتَ اَمیرالْمُؤْمِنینَ ،

سلام بر تو اى دختر امیر مؤمنان

اَلسَّلامُ عَلَیْک ِ یابِنْتَ الْحَسَن ِ وَ الْحُسَیْن ِ

سلام بر تو اى دختر امام حسن و امام حسین

اَلسَّلامُ عَلَیْک ِ یابِنْتَ وَلِىِّ اللّه ِ ،

سلام بر تو اى دختر ولىّ خدا

اَلسَّلامُ عَلَیْک ِ یا اُخْتَ وَلِىِّ اللّه ِ،

سلام بر تو اى خواهر ولىّ خدا

اَلسَّلامُ عَلَیْک ِ یا عَمَّةَ وَلِىِّ اللّه ِ ،

سلام بر تو اى عمه ولىّ خدا

اَلسَّلامُ عَلَیْک ِ یابِنْتَ موُسَى بْن ِ جَعْفَر ،

سلام بر تو اى دختر موسى بن جعفر

وَ رَحْمَةُ اللّه ِ وَ بَرَکاتُهُ.

رحمت و برکات خدا بر تو باد.

اَلسَّلامُ عَلَیْک ِ، عَرَّفَ اللّهُ بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ فِى

سلام بر تو، خداوند آشنایى برقرار کند میان ما و شما

الْجَنَّة ِ، وَ حَشَرَنا فى زُمْرَتِکُمْ، وَ أَوَرَدْنا

در بهشت، و ما را در زمره شما محشور کند، و ما را

حَوْضَ نَبِیِّکُمْ، وَ سَقانا بِکَأْس ِ جَدِّ کُمْ مِنْ یَد ِ

بر حوض پیامبر شما وارد کند، و ما را با کاسه جدّ شما از دست

عَلِى ِّ بْن ِ اَبى طالِب ، صَلَواتُ اللّه عَلَیْکُمْ ،

علىّ بن ابى طالب سیراب کند ـ صلوات خدا بر شما باد ـ

أَسْئَلُ اللّه أَنْ یُر ِیَنا فیکُمُ السُّروُرَ وَ الْفَرَجَ ،

از خداوند مى خواهم که سرور و فرج شما رابه ما بنمایاند،

وَ أَنْ یَجْمَعَنا وَ إِیّاکُمْ فى زُمْرَة ِ جَدِّکُمْ مُحَمَّد،
ما و شما را در زمره جدّ بزرگوارتان حضرت محمّد ـ که

صَلَّى اللّهُ عَلَیْه ِ وَ آلِه ِ، وَ أَنْ لا یَسْلُبَنا

درود خدا بر او و آلش باد ـ گرد آورد، و معرفت شمارا

مَعْر ِ فَتَکُمْ، إِنَّهُ وَلِىِّ قَدیرٌ.

از ما نگیرد، که او صاحب اختیار و مقتدر است .

أَتَقَرَّبُ إِلَى اللّه ِ بِحُبِّکُمْ وَ الْبَرإَة ِ مِنْ

به سوى خداوندتقرّب مى جویم با محبّت شما و بیزازى از

أَعْدائِکُمْ، وَ التَّسْلیم ِ إِلَى اللّه ِ ، راضِیاً بِه ِ غَیْرَ

دشمنان شما، و با تسلیم شدن به فرمان خدا، از روى رضایت، نه

مُنْکِر وَ لا مُسْتَکْبِر وَ عَلى یَقین ِ ما أَتى بِه ِ

انکار و نه استکبار، و با یقین به آنچه

مَحَمَّدٌ وَ بِهَ راض، نَطْلُبُ بِذلِکَ وَجْهِکَ

حضرت محمّد (ص) آورده و به آن راضى هستم، با این عقیده عنایت تو را مى طلبم

یا سَیِّدى ، اَللّهُمَّ وَ رِضاکَ وَ الدّارَ الْآخِرَةِ .

اى سرور من، خدایا رضایت ترا و سراى آخرت را خواستارم .

یا فاطِمَةُ ا ِشْفَعى لى فِى الْجَنَّة ِ ،

اى فاطمه(معصومه) در مورد بهشت از من شفاعت کن ،

فَا ِنَّ لَکَ عِنْدَاللّْه ِ شَأْناً مِنَ الشَّأْن ِ.

که ترا نزد خدا مقام رفیعى است.

اَللّْهُمّ ا ِنى اَسْئَلُکَ أَنْ تَخْتِمَ لى بِالسَّعادَة ِ ،

خداوندا من از تو مى خواهم که عاقبت امر مرا به سعادت ختم کنى ،

فَلاتَسْلُبْ مِنّى ِ ما أَنَا فیه ِ،وَ لاحُولَ وَ لا قُوَةَ

پس عقایدى که دارم از من نگیر، که هیچ نیرو و قدرتى

إِلا بالّله الْعَلِىِّ الْعَظیم ِ .

جز خداوند بزرگ و والانیست

اَللّهُمَ اسْتَجِبْ لَنا، وَ تَقَبَّلْهُ بِکَرَمِکَ وَ عِزَّتِکَ ،

خداوندا دعایم را مستجاب کن، و آنرا به کرم و عزت

وَ بِرَحْمَتِکَ وَ عافِیَتَکَ، وَ صَلَّى الّلهُ عَلى مُحَمَّد

و رحمت و عافیت خود از من قبول فرما، بر محمّد و همه

وَ آلِه ِ أَجْمَعینَ، وَ سَلَّمَ تَسْلیما

اهلبیت او صلوات فراوان و درود بى پایان بفرست

یا أَرْحَمَ الرّاحِمینَ .

اى بخشنده ترین بخشندگان.

بسم الله الرحمن الرحیم

بی‌شک تأسی به سیره و سنت آن حضرت براساس آیه‌‌کریمه «و لکم فی رسول‌الله اسوه حسنه» و از جمله آنچه در این مطلب به آن اشاره شده، راهگشای مشکلات و مسائل مبتلا به جامعه مسلمانان خواهد بود.

1-هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می رفت

2-در راه رفتن قدم ها را بر زمین نمی کشید.

3-نگاهش پیوسته به زیر افتاده و بر زمین دوخته بود.

4-هرکه را می دید مبادرت به سلام می کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت.

5-وقتی با کسی دست می داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی کشید.

6-با مردم چنان معاشرت می کرد که هرکس گمان می کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است.

7-هرگاه به کسی می نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی کرد.

8-هرگز به روی مردم چشم نمی دوخت و خیره نگاه نمی کرد.

9-چون اشاره می کرد با دست اشاره می کرد نه با چشم و ابرو.

10-سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی شد لب به سخن نمی گشود.

11-هرگاه با کسی، هم صحبت می شد به سخنان او خوب گوش فرا می داد.

12-چون با کسی سخن می گفت کاملا برمی گشت و رو به او می نشست.

13-با هرکه می نشست تا او اراده برخاستن نمی کرد آن حضرت برنمی خاست.

14-در مجلسی نمی نشست و برنمی خاست مگر با یاد خدا.

15-هنگام ورود به مجلسی در آخر و نزدیک درب می نشست نه در صدر آن.

16-در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمی داد و از آن نهی می کرد.

17-هرگز در حضور مردم تکیه نمی زد.

18-اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود.

19-اگر در محضر او چیزی رخ می داد که ناپسند وی بود نادیده می گرفت.

20-اگر از کسی خطایی صادر می گشت آن را نقل نمی کرد.

21-کسی را بر لغزش و خطای در سخن مواخذه نمی کرد.

22-هرگز با کسی جدل و منازعه نمی کرد.

23-هرگز سخن کسی را قطع نمی کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید.

24-پاسخ به سوالی را چند مرتبه تکرار می کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود.

25-چون سخن ناصواب از کسی می شنید. نمی فرمودـ« چرا فلانی چنین گفت» بلکه می فرمود « بعضی مردم را چه می شود که چنین می گویند؟»

26-با فقرا زیاد نشست و برخاست می کرد و با آنان هم غذا می شد.

27-دعوت بندگان و غلامان را می پذیرفت.

28-هدیه را قبول می کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود.

29-بیش از همه صله رحم به جا می آورد.

30-به خویشاوندان خود احسان می کرد بی آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد.

31-کار نیک را تحسین و تشویق می فرمود و کار بد را تقبیح می نمود و از آن نهی می کرد.

32-آنچه موجب صلاح دین و دنیای مردم بود به آنان می فرمود و مکرر می‌گفت هرآنچه حاضران از من می شنوند به غایبان برسانند.

33-هرکه عذر می آورد عذر او را قبول می کرد.

34-هرگز کسی را حقیر نمی شمرد.

35-هرگز کسی را دشنام نداد و یا به لقب های بد نخواند.

36-هرگز کسی از اطرافیان و بستگان خود را نفرین نکرد.

37-هرگز عیب مردم را جستجو نمی کرد.

38-از شر مردم برحذر بود ولی از آنان کناره نمی گرفت و با همه خوشخو بود.

39-هرگز مذمت مردم را نمی کرد و بسیار مدح آنان نمی گفت.

40-بر جسارت دیگران صبر می فرمود و بدی را به نیکی جزا می داد.

41-از بیماران عیادت می کرد اگرچه دور افتاده ترین نقطه مدینه بود.

42-سراغ اصحاب خود را می گرفت و همواره جویای حال آنان می شد.

43-اصحاب را به بهترین نام هایشان صدا می زد.

44-با اصحابش در کارها بسیار مشورت می کرد و بر آن تاکید می فرمود.

45-در جمع یارانش دایره وار می نشست و اگر غریبه ای بر آنان وارد می شد نمی توانست تشخیص دهد که پیامبر کدامیک از ایشان است.

46-میان یارانش انس و الفت برقرار می کرد.

47-وفادارترین مردم به عهد و پیمان بود.

48-هرگاه چیزی به فقیر می بخشید به دست خودش می داد و به کسی حواله نمی کرد.

49-اگر در حال نماز بود و کسی پیش او می آمد نمازش را کوتاه می کرد.

50-اگر در حال نماز بود و کودکی گریه می کرد نمازش را کوتاه می کرد.

51-عزیزترین افراد نزد او کسی بود که خیرش بیشتر به دیگران می رسید.

52-احدی از محضر او نا امید نبود و می فرمود « برسانید به من حاجت کسی را که نمی تواند حاجتش را به من برساند.»

53-هرگاه کسی از او حاجتی می خواست اگر مقدور بود روا می فرمود و گرنه با سخنی خوش و با وعده ای نیکو او را راضی می کرد.

54-هرگز جواب رد به درخواست کسی نداد مگر آنکه برای معصیت باشد.

55-پیران را بسیار اکرام می کرد و با کودکان بسیار مهربان بود.

56-غریبان را خیلی مراعات می کرد.

57-با نیکی به شروران، دل آنان را به دست می آورد و مجذوب خود می کرد.

58-همواره متبسم بود و در عین حال خوف زیادی از خدا بردل داشت .

59-چون شاد می شد چشم ها را بر هم می گذاشت و خیلی اظهار فرح نمی کرد.

60-اکثر خندیدن آن حضرت تبسم بود و صدایش به خنده بلند نمی شد .

61-مزاح می کرد اما به بهانه مزاح و خنداندن، حرف لغو و باطل نمی زد.

62-نام بد را تغییر می داد و به جای آن نام نیک می گذاشت.

63-بردباری اش همواره بر خشم او سبقت می گرفت.

64-از برای فوت دنیا ناراحت نمی شد و یا به خشم نمی آمد.

65-از برای خدا آنچنان به خشم می آمد که دیگر کسی او را نمی شناخت

66-هرگز برای خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حریم حق شکسته شود.

67-هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود.

68-در حال خشنودی و نا خشنودی جز یاد حق بر زبان نداشت.

69-هرگز درهم و دیناری نزد خود پس انداز نکرد .

70-در خوراک و پوشاک چیزی زیادتر از خدمتکارانش نداشت.

71-روی خاک می نشست و روی خاک غذا می خورد.

72- روی زمین می خوابید.

73-کفش و لباس را خودش وصله می کرد.

74-با دست خودش شیر می دوشید و پای شتر ش را خودش می بست.

75-هر مرکبی برایش مهیا بود سوار می شد و برایش فرقی نمی کرد.

76-هرجا می رفت عبایی که داشت به عنوان زیر انداز خود استفاده می کرد.

77-اکثر جامه های آن حضرت سفید بود.

78-چون جامه نو می پوشید جامه قبلی خود را به فقیری می بخشید.

79-جامه فاخری که داشت مخصوص روز جمعه بود.

80-در هنگام کفش و لباس پوشیدن همیشه از سمت راست آغاز می کرد.

81-ژولیده مو بودن را کراهت می دانست.

82-همیشه خوشبو بود و بیشترین مخارج آن حضرت برای خریدن عطر بود.

83-همیشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک می زد.

84-نور چشم او در نماز بود و آسایش و آرامش خود را در نماز می یافت.

85-ایام سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را روزه می داشت.

86-هرگز نعمتی را مذمت نکرد.

87-اندک نعمت خداوند را بزرگ می شمرد.

88-هرگز از غذایی تعریف نکرد یا از غذایی بد نگفت.

89-موقع غذا هرچه حاضر می کردند میل می فرمود.

90-در سر سفره از جلوی خود غذا تناول می فرمود.

91-بر سر غذا از همه زودتر حاضر می شد و از همه دیرتر دست می کشید.

92-تا گرسنه نمی شد غذا میل نمی کرد و قبل از سیر شدن منصرف می شد.

93-معده اش هیچ گاه دو غذا را در خود جمع نکرد.

94-در غذا هرگز آروغ نزد.

95-تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمی خورد.

96-بعد از غذا دستها را می شست و روی خود می کشید.

97-وقت آشامیدن سه جرعه آب می نوشید؛ اول آنها بسم الله و آخر آنها الحمدلله.

98-از دوشیزگان پرده نشین با حیاتر بود.

99-چون می خواست به منزل وارد شود سه بار اجازه می خواست.

100-اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسیم می کرد: بخشی برای خدا، بخشی برای خانواده و بخشی برای خودش بود و وقت خودش را نیز با مردم قسمت می کرد.

منابع: کتاب «منتهی الآمال» محدث قمی و کتاب «مکارم الاخلاق» طبرسی

رُوِی أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) قَالَ:لا یَکْمُلُ الْمُؤْمِنُ إِیمَانُهُ حَتَّى یَحْتَوِیَ عَلَى مِائَهٍ وَ ثَلَاثِ خِصَالٍ فِعْلٍ وَ عَمَلٍ وَ نِیهٍ وَ ظَاهِرٍ وَ بَاطِنٍ

فَقَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع):یا رَسُولَ اللَّهِ مَا یکُونُ الْمِائَهُ وَ ثَلَاثُ خِصَالٍ فَقَالَ یا عَلِی مِنْ صِفَاتِ الْمُؤْمِنِ أَنْ یکُونَ.

از رسول خدا (ص) روایت شده که فرمودند ایمان مومن کامل نمی شود تا اینکه دارای 103 خصلت در فعل و عمل و نیت و باطن و ظاهر گردد آنگاه امیرالمومنین( ع) فرمودند یا رسول الله آن 103 خصلت کدامند؟ فرمودند یا علی از جمله صفات مومن اینست که:

جَوَّالَ الْفِکْرِ- جَوْهَرِی الذِّکْرِ- کَثِیراً عِلْمُهُ – عَظِیماً حِلْمُهُ –

اندیشه اش بسیار متحرک وپویاست – ذاتا متذکر وبه یاد خداست –علم و دانشش فراوان – بردباریش بزرگ

جَمِیلَ الْمُنَازَعَهِ- کَرِیمَ الْمُرَاجَعَهِ- أَوْسَعَ النَّاسِ صَدْراً- وَ أَذَلَّهُمْ نَفْساً

خوش برخورد در کشمکش – بزرگوار در بازگشت و پذیرش – سعه صدرش از همه بیشتر – و نفسش از همه خاکسار تر است

ضِحْکُهُ تَبَسُّماً- وَ اجتماعه تَعَلُّماً- مُذَکِّرَ الْغَافِلِ- مُعَلِّمَ الْجَاهِلِ

خنده اش تبسم –گرد هماییش برای تعلم ویادگیری – تذکردهنده به غافل- و آموزنده جاهل است

لَا یؤْذِی مَنْ یؤْذِیهِ _ وَ لَا یخُوضُ فِیمَا لَا یعْنِیهِ_ وَ لَا یشْمَتُ بِمُصِیبَهٍ

به کسی که آزارش می کند آزاری نمی رساند – و در آنچه به دردش نمی خورد وارد نشود و هیچ کس را به مصیبتی سرزنش و شماتت نمی کند

وَ لَا یذْکُرُ أَحَداً بِغِیبَهٍ- بَرِیئاً مِنَ الْمُحَرَّمَاتِ- وَاقِفاً عِنْدَ الشُّبُهَاتِ

و هیچ کس را با غیبت یاد نمی کند – از کارهای حرام بیزار است – و در موارد شبهه قدم بر نمی دارد

کَثِیرَ الْعَطَاءِ- قَلِیلَ الْأَذَى- عَوْناً لِلْغَرِیبِ -وَ أَباً لِلْیتِیمِ

بخششش فراوان – آزارش بسیار کم – برای غریب و ناآشنا یاور – و برای یتیم پدر است

بُشْرُهُ فِی وَجْهِهِ- وَ حُزْنُهُ فِی قَلْبِهِ- مُسْتَبْشِراً بِفَقْرِهِ

شادابی وخرمی اش درچهره – وحزن واندوهش دردل– وبه نیازخود(به خدا)خرسند است

أَحْلَى مِنَ الشَّهْدِ- وَ أَصْلَدَ مِنَ الصَّلْدِ- لَا یکْشِفُ سِرّاً- وَ لَا یهْتِکُ سِتْراً

شیرین تر از عسل- وسخت تر از سنگ است – و هیچ رازی را فاش نسازد –و هیچ پرده ای را ندرد

لَطِیفَ الْحَرَکَاتِ- حُلْوَ الْمُشَاهَدَهِ -کَثِیرَ الْعِبَادَهِ- حَسَنَ الْوَقَارِ

حرکاتش لطیف- دیدارش شیرین- عبادتش بسیار – وقارش نیکو

لَینَ الْجَانِبِ- طَوِیلَ الصَّمْتِ- حَلِیماً إِذَا جُهِلَ عَلَیهِ

برخوردش نرم – سکوتش طولانی است – اگر درباره او به نادانی رفتار شود حلیم و بردبار است

صَبُوراً عَلَى مَنْ أَسَاءَ إِلَیهِ – یجِلُّ الْکَبِیرَ وَ یرْحَمُ الصَّغِیر

برکسی که به او بدی کرده است شکیبا است – بزرگتر راگرامی داشته و به کوچکتر رحم می کند

أَمِیناً عَلَى الْأَمَانَاتِ- بَعِیداً مِنَ الْخِیانَاتِ- إِلْفُهُ التُّقَى وَ حِلْفُهُ الْحَیاءُ

برامانت هاامین- وازخیانت ها به دور است – همدم او تقوا و هم پیمان او شرم و حیاست

کَثِیرَ الْحَذْرِ- قَلِیلَ الزَّلَلِ- حَرَکَاتُهُ أَدَبٌ -وَ کَلَامُهُ عَجِیبٌ

پرهیزش بسیار – و لغزشش کم،حرکاتش مودبانه – وگفتارش مایه شگفتی است

مُقِیلَ الْعَثْرَهِ- وَ لَا یتَّبِعُ الْعَوْرَهَ- وَقُوراً صَبُوراً- رَضِیاً- شَکُوراً

از خطا و لغزش در می گذرد – و در پی عیوب دیگران نمی رود –   با وقار – صبور – خشنود و راضی – سپاسگذار

قَلِیلَ الْکَلَامِ- صَدُوقَ اللِّسَانِ- بَرّاً – مَصُوناً – حَلِیماً-

کم حرف –راست گفتار – نیکوکار- مصون و محفوظ- بردبار-

رَفِیقاً- عَفِیفاً –شَرِیفاً- لَا لَعَّانٌ وَ لَا کَذَّابٌ

رفیق و سازگار- پاکدامن– با شرافت است لعن کننده ودروغگو نیست

وَ لَا مُغْتَابٌ- وَ لَا سَبَّابٌ- وَ لَا حَسُودٌ- وَ لَا بَخِیلٌ- هَشَّاشاً بَشَّاشاً

غیبت کننده نیست –دشنام نمی دهد نه حسود است و نه بخیل –گشاده رو و شاداب است

لَا حَسَّاسٌ وَ لَا جَسَّاسٌ -یطْلُبُ مِنَ الْأُمُورِ أَعْلَاهَا- وَ مِنَ الْأَخْلَاقِ أَسْنَاهَا

نه ظریف و حساس است و نه کنجکاو و جاسوس – از کار ها عالی ترین را طلب می کند – و از اخلاق برجسته ترین را

مَشْمُولًا بِحِفْظِ اللَّهِ -مُؤَیداً بِتَوْفِیقِ اللَّهِ- ذَا قُوَّهٍ فِی لِین

حفظ خداشامل حال اوست– به توفیق الهی یاری شده است – ودرعین نرمش قوی است

وَ عَزْمَهٍ فِی یقِینٍ -لَا یحِیفُ عَلَى مَنْ یبْغِضُ- وَ لَا یأْثَمُ فِی مَنْ یحِبُّ

وتصمیمش همراه با یقین – باکسی که دشمن باشد ستم نمی کند– و درباره کسی که دوستش دارد به گناه نمی افتد

صَبُورٌ فِی الشَّدَائِدِ- لَا یجُورُ وَ لَا یعْتَدِی- وَ لَا یأْتِی بِمَا یشْتَهِی

در سختی ها بسیار شکیباست – نه ستم می کند و نه تجاوز – و هر چه دلش خواست انجام ندهد

الْفَقْرُ شِعَارُهُ- وَ الصَّبْرُ دِثَارُهُ – قَلِیلَ الْمَئُونَهِ – کَثِیرَ الْمَعُونَهِ

جامه زیرینش نیاز (به خدا)- و جامه زبرینش صبر ومقاومت – هزینه و زحمتش اندک –کمک و یاریش بسیار

کَثِیرَ الصِّیامِ – طَوِیلَ الْقِیامِ- قَلِیلَ الْمَنَامِ- قَلْبُهُ تَقِی- وَ عِلْمُهُ زَکِی

روزه داری او بسیار – قیام و عبادتش طولانی – خوابش کم –    قلبش پرهیزگار و علم و دانشش پاکیزه است

إِذَا قَدَرَ عَفَا -وَ إِذَا وَعَدَ وَفَى- یصُومُ رَغْباً -وَ یصَلِّی رَهْباً

هنگامی که قدرت یابد عفو نماید – و هنگامی که وعده دهد وفانماید – بامیل ورغبت روزه می گیرد– وباترس وخوف نمازمی خواند

وَ یحْسِنُ فِی عَمَلِهِ کَأَنَّهُ نَاظِرٌ إِلَیهِ -غَضَّ الطَّرْفِ- سَخِی الْکَفِّ

چنان نیکو عمل می کندکه گویااورامی بینند–دیده اش (از ناروا ) فرو بسته – دستش باسخاوت است

لَا یرُدُّ سَائِلًا – وَ لَا یبْخَلُ بِنَائِلٍ- مُتَوَاصِلًا إِلَى الْإِخْوَانِ- مُتَرَادِفاً إِلَى الْإِحْسَانِ

در خواست کننده ای را رد نکند –ونسبت به دستاورد دیگران بخل نورزد – بابرادران ارتباط و پیوستگی دارد – در نیکوکاری پیاپی اقدام کند

یزِنُ کَلَامَهُ وَ یخْرِسُ لِسَانَهُ- لَا یغْرَقُ فِی بُغْضِهِ- وَ لَا یهْلِکُ فِی حُبِّهِ

سنجیده سخن می گوید و زبانش را می بندد-در خشم و دشمنی غرق نشود – و در دوستیش هلاک نگردد

لَا یقْبَلُ الْبَاطِلَ مِنْ صَدِیقِهِ وَ لَا یرُدُّ الْحَقَّ مِنْ عَدُوِّهِ- وَ لَا یتَعَلَّمُ إِلَّا لِیعْلَمَ وَ لَا یعْلَمُ إِلَّالِیعْمَلَ

باطل را از دوستش نمی پذیرد و در مقابله با دشمن حق را پایمال نمی کند– دانش را نمی آموزد مگربرای دانستن وآگاهی ، و نمی آموزد مگر برای عمل

قَلِیلًا حِقْدُهُ- کَثِیراً شُکْرُهُ- یطْلُبُ النَّهَارَ مَعِیشَتَهُ- وَ یبْکِی اللَّیلَ عَلَى خَطِیئَتِهِ

کینه اش اندک –شکروسپاس بسیار –در روز به جستجوی معاش می پردازد ودر شب بر خطا وگناهش گریه می کند

إِنْ سَلَکَ مَعَ أَهْلِ الدُّنْیا کَانَ أَکْیسَهُمْ وَ إِنْ سَلَکَ مَعَ أَهْلِ الْآخِرَهِ کَانَ أَوْرَعَهُمْ

اگربااهل دنیاهمراه شودزیرکترین آنهاست واگربااهل آخرت همراه باشدپارساترین آنهاست

لَا یرْضَى فِی کَسْبِهِ بِشُبْهَهٍ- وَ لَا یعْمَلُ فِی دِینِهِ بِرُخْصَهٍ

درکسب خویش مواردشبهه رانمی پسندد–ودرعمل به دینش دنبال عذرورخصتی نمیرود

یعْطِفُ عَلَى أَخِیهِ بِزَلَّتِهِ- وَ یرْضَى مَا مَضَى مِنْ قَدِیمِ صُحْبَتِهِ

با خطا و لغزش برادر دینیش به عطوفت رفتار نماید –و حق دوستی دیرینه را مراعات می کند

منبع : بحار الانوار -جلد 67- ص210

بسم الله الرحمن الرحیم

هم? انبیاء به آمدن یک منجی که نجات دهند? مردم است بشارت داده اند. این بشارت ها در تورات و اناجیل دیده می شود. اغلب مسلمانان گمان دارند که منجی ادیان، همان امام زمان عج است. آنها توجه نمی کنند که آن منجی در واقع، یک نبی است. و چون امام زمان، پیامبر و نبی نیست پس ایشان شخص وعده شده در عهدین نخواهند بود.

 

ما در این بحث باید به دو موضوع بپردازیم:

1. اوصاف ماشیح (در تورات و اناجیل) بر حضرت رسول اکرم ص تطبیق می شود.

2. چرا حضرت رسول اکرم ص خودش به یکی از فرزندانش به نام مهدی وعده کرده است.

 

میشه خودکلمه ی ماشیح راتوضیح بفرمایید؟

 

اصل این کلمه، ماشیاه است؛ به معنی منجی.

متأسفانه با تغییر (هِی) به (حت) این کلمه را به ماشیح تبدیل کرده و معنای جدیدی به آن بخشیده اند و مدعی شده اند که ماشیح باید مسح شود.

در حالیکه ماشیاه رئیس جهان است و هیچ کس بالاتر از او وجود ندارد که بتواند او را مسح کند. اگر به موارد مسح در تورات نگاه کنید می بینید که مسح کردن همچون معارفه های امروی بوده که یک مقام بالاتر یک فرد جدید المقام را مسح و منصوب می کرده است.

 

بایست در وصف نخستین مخلوق خدا سخن بگوییم.

خداوند در ابتدای آفرینش، روح یک انسان را آفرید و او را رئیس جهان کرد. اقوام و امت‌های جهان به واسط? انبیاء قومشان، مخلوق نخست را می‌شناختند. او در نزد یونانیان با نام لوگوس Logos (عقل کل) معروف بوده است. اقوام سامی‌نژاد او را صوفیا (Sophia) می‌نامیدند که صوفیا نیز به معنای «عقل کل» آمده است.  قوم یهود او را با نام‌ها و القاب مختلفی می‌شناختند مانند: ماشیح (= منجی)(Messiah) ، روح خدا، بندة‌ خدا، مخلوق اول، نور خدا،‌ پادشاه یا رئیس جهان، رسول خدا و برگزیدة او، پیامبر وعده‌شده از ذریة ابراهیم، نور چهرة خدا (وجه الله)،‌ و خصوصیات عظیم دیگ

 

در سنت اسلامی هم می توان دید که حضرت رسول الله، همان است که در بقره/ 30 به عنوان «خلیفة الله» از او یاد شده است. و اذ قال ربَّک للملائکة إنی جاعل فی الارض خلیفةً ...

 

مطابق سور? آل عمران، خداوند از پیامبرانش پیمان می گیرد که دربار? رسول خدا ص در میان قوم خود سخن بگویند و مردم را به او مؤمن کنند: 

وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِیثَاقَ النَّبِیِّنَ لَمَا ءَاتَیْتُکُم مِّن کِتَابٍ وَ حِکْمَةٍ ثُمَّ جَاءَکُمْ رَسُولٌ مُّصَدِّقٌ لِّمَا مَعَکُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنصُرُنَّهُ  قَالَ ءَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلىَ‏ ذَالِکُمْ إِصْرِى  قَالُواْ أَقْرَرْنَا  قَالَ فَاشهَْدُواْ وَ أَنَا مَعَکُم مِّنَ الشَّهِدِینَ(81)

فَمَن تَوَلىَ‏ بَعْدَ ذَالِکَ فَأُوْلَئکَ هُمُ الْفَسِقُونَ(82)

أَ فَغَیرَْ دِینِ اللَّهِ یَبْغُونَ وَ لَهُ أَسْلَمَ مَن فىِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعًا وَ کَرْهًا وَ إِلَیْهِ یُرْجَعُونَ(83)

 

سلام .اینکه فرمودید منظور از خلیفه در آیه 30 بقره ، پیامبر گرامی ما بودند ، صحیح است ؟ 

منظور جنس کلی انسان نبوده ؟ چون مورد اعتراض فرشتگان قرار گرفته .

در یک جمله بگویم که طبق برخی احادیث اعتراض فرشتگان به سبب تعلیمی بود که از معلم خود به نام عزازیل گرفته بودند. اما بعد که عزازیل به آدم ع سجده نکرد همه فهمیدند که او کافر بوده و لذا ابلیس و شیطان نام گرفت.

دو تفسیر رایج این است که خلیف? خدا، حضرت آدم ع بوده یا جنس بشری.

 

اما هر دو اشتباه است. زیرا حضرت آدم ع که عمر ابدی ندارد و لذا نمی تواند خلیفه باشد. ثانیاً جنس بشری هم نیست. چون پس مستخلفٌ عنه کیست؟ حیوان که مکلف نیستند!

خلیفه خدا در زمین، حضرت رسول الله است که به کمک دوازده فرزند خود که در حکم خود اویند، از ابتدا تا انتهای تاریخ بر هم? انسان ها حکومت دارند و شاهدان اعمال بشر هستند و در روز قیامت هم قسیم الجنة و النار خواهند بود.

ادام? بحث

هم? اقوام جهان دوست داشتند که پیامبر آخر از میان قوم خودشان باشد. لذا زرتشتی ها معتقد بودند که سوشیانت یک ایرانی است که از دریاچ? ساوه ظهور خواهد کرد. دریاچ? ساوه در شب میلاد نبی مکرم اسلام خشک شد.

 

یهودیان با تغییر ذبیح از اسماعیل به اسحاق مدعی شدند که پیامبر آخر از نسل اسحاق خواهد بود که جد ایشان است.

 

مسیحیان ادعا کردند که ماشیح یعنی پیامبر خاتم، حضرت عیسی است.

اما خداوند تقدیر فرموده بود که پیامبر خاتم از نسل پسر ارشد حضرت ابراهیم ع به دنیا بیاید. و خداوند برای اینکه اسماعیل پسر ارشد حضرت ابراهیم شود، همسر اولش ساره را نازا کرد.

آنطور که بنده احصاء کرده ام، حدود 70 خصلت در خصوص ماشیح در تورات و انجیلها موجود است. اغلب آنها بر حضرت عیسی تطبیق نمی شوند. یهودیان هم معتقدند که منجی مورد نظر آنها هنوز ظهور نکرده و حتی معنقدند که حدود 15 قرن تأخیر کرده است. زمانی را که آنها در تلمود برای ظهور ماشیح معین کرده اند حدود 530 میلادی است و این تاریخ دقیقاً چهل سال قبل از میلاد نبی مکرم اسلام ص است.

 

 برخی بشارت های عهدین در خصوص ماشیح موعود/ حضرت رسول الله ص

 

1. مخلوق اول است (پیدایش 1/ 3 ـ امثال 8/ 22 ـ اشعیاء 40/ 22 ـ کولسیان 1/ 15)

2. نور خداوند (پیدایش 1/ 3 ـ اشعیاء 2/ 5 ـ حبقوق 3/ 4)

3. شاخ? خداوند (اشعیاء 4/ 2 ـ 53/ 2)

4. حکمت و عقل کامل (امثال 8/ 1 و 14 ـ اشعیاء 11/ 2 ـ لوقا 11/ 49)

5. واسط? خلقت موجودات (امثال 8/ 30 ـ یوحنا 1/ 3 و 10 ـ 1تیموتائوس 2/ 5 ـ کولسیان 1/ 16)

6. نبی است (تثنیه 18/ 18 ـ اعمال 3/ 22)

7. پادشاه جهان خواهد بود (مزمور 18/ 50 ـ 45/ 1 و 11)

8. رئیس جهان است (یوحنا 14/ 30 ـ 16/ 12)

9. سلطنت و حکومت ماشیح، پایدار خواهد بود (2سموئیل 7/ 12 ـ اشعیاء 9/ 6 و 7 ـ دانیال 7/ 14 ـ یوحنا 12/ 34)

10. نام او، عجیب است*  (اشعیاء 9/ 6)

 

* باید توجه کرد که نام عیسی(ع) در یهود سابقه داشته است. نام عیسی(ع) که در عبری «یشوع» خوانده می‌شود با نام جانشین موسی(ع) ـ یوشع بن نون ـ معادل است.

 

بحث ماشیح تمام شدنی نیست. ولی دوستان می توانند بررسی کنند که این خصلت ها بر چه کسی تطبیق می شود:

 

28. به وسیلة او شالوم (= اسلام) و کلام خدا به ما می‌رسد (مزمور 147/ 14 و 15 - 29/ 11 - 56/ 4 و 5 ـ اشعیاء 11/ 10 ـ 26/ 3 و 12 ـ 52/ 7 ـ 72/ 3 تا 7 ـ ارمیاء 8/ 15)

29. به زبان غریب با یهود تکلم خواهد کرد (اشعیاء 28/ 10)

30. او وحی خدا را با گوش می‌شنود و با دهان تکلم می‌کند (تثنیه 18/ 18 ـ اشعیاء 59/ 21 ـ اعمال 3/ 22)

31. وحی او مقداری در اینجا و مقداری در آنجا نازل می‌شود [مکه و مدینه] (اشعیاء 28/ 10 و 13)

32. خداوند امورات خلایق را به او سپرده (یوحنا 3/ 35)

33. دارای مُهر نبوت است (دانیال 12/ ـ یوحنا 6/ 27 ـ 3/ 33)

34. از جنوب می‌آید (حبقوق 3/ 3) [«تیمان» کلم? عبری و به معنای جنوب است]

35. محبوب خدا است (اشعیاء 42/ 1 ـ یوحنا 3/ 35)

36. وجه الله (خروج 33/ 14 و 15 ـ اعداد 6/ 25 ـ مزمور 27/ 8 ـ 31/ 16 ـ 34/ 16 80/ 3 و 7 و 16 و 19 ـ اشعیاء 8/ 17 ـ 2قرنتیان 4/ 4 ـ فیلیپیان 2/ 6 ـ کولسیان 1/ 15)

 

50. حکومت او، جهانی است (مزمور 72/ 8)

51. اُمی (= درس ناخوانده) است (اشعیاء 40/ 13)

52. از نسل قیدار (پسر اسماعیل) است (اشعیاء 42/ 11)

53. در هر دو حضور روحانی و جسمانی‌اش، عادلان و صالحان را تقویت می‌کند (اشعیاء 11/ 4  ـ 66/ 15 و 16)

54. و شریران را عقوبت می‌نماید (مزمور 72/ 9 ـ اشعیاء 11/ 4 ـ 40/ 23 ـ 66/ 15 ـ زکریا 13/ 7 تا 9 ـ ملاکی 3/ 2 ـ یوحنا 16/ 8)

55. ناگهان به معبد اورشلیم، وارد خواهد شد (ملاکی 3/ 1) [سفر معراج]

66. آیین او تا پایان جهان باقی است (مزمور 110/ 4 ـ اشعیاء 9/ 6 ـ حبقوق 3/ 6 ـ یوحنا 14/ 16)

67. بعد از ماشیح، پسرش و سپس پسرِ پسرش جانشین وی خواهند شد (مزمور 72/ 1 ـ اشعیاء 59/ 21 ـ حزقیال 37/ 25)

68. ماشیح نخستین انسانی است که رستاخیز می‌کند (اعمال 26/ 23 ـ مکاشفه 1/ 5)

69. در قیامت بر مسند داوری می‌نشیند (متی 25/ 31 ـ رومیان 14/ 10 ـ 2قرنتیان 5/ 10)

70. ماشیح بر تمام انسان‌ها داوری کرده، آنها را به بهشت و جهنم می‌فرستد (متی 25/ 31 تا 46 ـ 2تیموتاؤس 4/ 1)

اوصاف مختلف ماشیح نشان می دهد که او همانند حضرت موسی ع، با دشمنان خدا می جنگد و مؤسس شریعت جدیدی است. نسل و خانواده دارد و بعد از او فرزندانش حکومت خواهند کرد. و اینها بر حضرت عیسی که اصلاً ازدواج نکرد تطبیق نمی شوند. بلکه بر حضرت رسول الله مطابق می آیند.

ادام? سخن این است که حالا چرا خود حضرت رسول الله این وعده را به یکی از فرزندانش داده است. بنده در این خصوص مقاله ای نوشته ام که عزیزان را به مطالع? آن دعوت می‏کنم

اوصاف ماشیح در تورات و انجیل، بر حضرت رسول اکرم(ص) منطبق می شوند و نه امام زمان(عج).

 

با تطبیق تقاویم به دست می آید که بعثت نبی مکرم اسلام در 27 رجب سال 13 قبل از هجرت، در روزهای نخست مهر بوده است.

 

و جالب تر اینکه تولد امام خمینی (20 جمادی الثانی 1320 قمری) نیز در اول مهر 1280 هجری شمسی بوده است.

شِکینا یا شِخینا (عبری: ?????‌) واژه‌ای مؤنث در تورات برای توصیفِ حضورِ خداوند می‌باشد. این واژه معمولاً در تورات برای حضور خداوند در هیکل سلیمان در اورشلیم بکار رفته است. 

 

در یهودیت و به خصوص بر پایه تلمود شکینا به عنوان ویژگی مؤنث خدا در نظر گرفته می‌شود.

 

شکینا معمولاً در ارتباط با میشکان در هیکل سلیمان مورد اشاره قرار می‌گیرد.

 

شکینا معمولاً به عنوان روح خدا که می‌تواند تغییرات پیامبر گونه ایجاد کند در نظر گرفته می‌شود. "وقتی تو به کوه خدا نزدیک شدی، که در محدوده حصار فلسطین است، و آن خواهد گذشت و تو به شهر داخل خواهی شد و تو با گروهی از پیامبران ملاقات خواهی کرد که از مقام بالا با یک ساز، یک دف، یک نی، و یک چنگ به پایین می‌آیند؛ و آنها پیامبری خواهند کرد؛ و روح خدا قدرتمندانه بر تو نازل خواهد شد و تو با آنان پیامبری خواهی کرد و به مرد دیگری تبدیل خواهی شد. - اول ساموئل 10:5–6."

 

پیامبران تورات اظهارات زیادی در مورد حضور متافیزیکی خدا به خصوص در هیکل سلیمان بیان کرده‌اند که این حضور معمولاً با شکینا مرتبط است. اشعیای نبی می‌نویسد: «من خدا را دیدم که بر روی عرش خود نشسته بود و در آسمانها بود، و قدرت او معبد را پر کرد» (اشعیا 6:1). حزقیال نوشته است که «ابهت خدای اسرائیل در آنجا (معبد سلیمان) بود بر پایه رویایی که من دیدم».

 

شکینا در کابالا به عنوان جنبه مؤنث خدا در نظر گرفته می‌شود و با سفیروتها در ارتباط است.

لغت شخینا معادل «سکینت» در زبان عربی است. در سور? بقره از تابوت عهد با عنوان «تابوت سکینة» یاد شده است:

"وَ قَالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ ءَایَةَ مُلْکِهِ أَن یَأْتِیَکُمُ التَّابُوتُ فِیهِ سَکِینَةٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَ بَقِیَّةٌ مِّمَّا تَرَکَ ءَالُ مُوسىَ‏ وَ ءَالُ هَرُونَ تحَْمِلُهُ الْمَلَئکَةُ  إِنَّ فىِ ذَالِکَ لاََیَةً لَّکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ" (248)

دیدگاه‌های رایج در مورد جهنم را بررسی کنیم.

1- جهنم به مثابه عذاب جاودانی

(Literal view)

این نظریه، قدیمی‌ترین نگرش پیرامون جهنم است و مهم‌ترین مروجِ آن شخصی است به اسم والورد (J. F. Waloord). آقای والورد معتقد است آنچه کتاب‌مقدس در مورد جهنم می‌گوید را باید به‌طور تحت‌الفظی معنا کرد. جهنم مکان عذاب ابدی گناهکاران است. گناه انسان تأثیری جاودانه دارد، از این رو مجازات آن نیز بی‌پایان است. بنا بر نظر آقای والورد، تمام کسانی که به خدا پشت نموده، مکاشف? محبت او در عیسی مسیح را سرسختانه رد می‌کنند، در آتش ابدی جهنم عذاب خواهند کشید. والورد و پیروانش در توجیه این دیدگاه به این دلایل استناد می‌کنند:

1- شواهد غیر قابل انکار کتاب‌مقدس. ظاهراً خود انجیل چنین می‌گوید. نمونه‌هایی از این دیدگاه را می‌توان در آیات زیر یافت: متی 5:‏22، 29 و 30؛ 10:‏28؛ 18:‏19؛ 13:‏18-23؛ 23:‏15 و 33؛ 25:‏14-30؛ مرقس 9:‏43، 45 و 47؛ لوقا 12:‏5؛ یعقوب 3:‏6؛ دوم پطرس 2:‏4؛ اول تسالونیکیان 5:‏9؛ دوم تسالونیکیان 1:‏9؛ عبرانیان 6:‏3؛ 10:‏27؛ یهودا 7؛ مکاشفه 14:‏13-14؛ 14:‏10-11.

2- عبارت عذاب ابدی را نمی‌توان به شکل دیگری تفسیر کرد. واژ? "ابدی" براستی به‌معنای "بی‌پایان" است.

3- هر دیدگاهی غیر از این، در واقع به آخرت‌شناسی اصیل مسیحی ضربه می‌زند.

4- چنین نگرشی به ما انگیزه می‌دهد تا در امر بشارت با تمام وجود کوشا باشیم.

5- این نگرش مورد تأیید برخی از بزرگان مسیحی همچون آگوستین و جاناتان ادوارد است.

2- درک استعاره‌ای از جهنم

(Metaphorical View)

از مروجان این نظریه می‌توان به مارتین لوتر، جان کالون، جی پکر (J. Packer) و آقای کراکت (W. Crackett) اشاره کرد. طرفداران نگرش استعاره‌ای جهنم بر این باورند که زبان تصویر‌گونه و عمیقاً سمبلیک کلام خدا در مورد جهنم را نباید به شکل تحت‌الفظی تفسیر کرد. برخی از سبک‌های ادبی نیز که در آن‌ها به موضوع جهنم اشاره شده، از نوع ادبیاتی است که پر از تشبیه و استعاره است (ادبیات آپوکالپتیک). جهنم را باید دوری از حضور خدا تعبیر کرد، مانند وضعیتِ پر رنج و عذابِ آدم و حوا پس از اخراج از باغ عدن. کسی که از خدا دور شود، طبعاً خود را در چنان منجلابی خواهد یافت که نامی جز جهنم نمی‌توان برای آن متصور شد. این نگرش، تمام آیاتِ کتاب‌مقدسی‌ای را که در نظریه اول مطرح شد به‌‌صورتِ استعاری تعبیر می‌کند. رنج و عذاب دوری از خدا در واقع حالتی روحی و دردی فکری و هویتی است. درست مثلِ نِی‌ای که از نیستان بریده می‌شود و دیگر به جایگاه اصلی خود باز نمی‌گردد. انسان نیز به‌دلیل سماجت و پافشاری در گناهان خود، از سرمنشاء اصلیِ خود یعنی خدا جدا می‌شود و تا به نزد او بازنگردد، هیچگاه روی آسایش و خوشی نخواهد دید. پیروان این نظریه می‌گویند که عذاب فیزیکی که در آیات کلام خدا از آن صحبت شده برای این است که خواننده متوجه جدی بودنِ تصمیمی که باید در حضور خدا بگیرد بشود، نه آن که این عذاب واقعاً و در مفهومی تحت‌الفظی اتفاق بیفتد.

3- نگرش کلیسای کاتولیک روم

(Purgatorial View)

از نظر کلیسای کاتولیک روم، دو مفهومِ جهنم و برزخ در هم تنیده شده است. اگر چه امکان ورود به جهنم همواره وجود دارد، اما قائل شدن به مقوله برزخ بُعد تازه‌ای به این موضوع می‌دهد. از این رو لازم است نخست نگاهی اجمالی داشته باشیم به مفهوم برزخ از نگاه کلیسای کاتولیک روم.

اگر بشر حیات خود را از خدا دارد، لاجرم سرنوشت او نیز در دست خدایی است که او را آفریده. شکاف اخلاقی بین انسان گناهکار و خدای خالق چنان وسیع است که اکثر انسان‌ها پس از مرگ، هنوز آمادگی رویارویی با خدای قدوس را ندارند. به همین جهت به زمانی احتیاج دارند تا در آن پاک شوند. اگر باز پس از این دوره به عصیان نسبت به خدا دامن زنند، به‌واقع جهنم را برای خود برگزیده‌اند. به‌نظر می‌آید که این نگرش کلیسا در خصوص جهنم، بیشتر با درک استعاره‌ای همخوانی داشته باشد تا با تعبیرِ تحت‌الفظیِ جهنم. گفتنی است که مسیحیان غیرکاتولیک نیز به وجود مرحله‌ای پس از مرگ و پیش از داوری نهایی معتقد هستند که می‌توان آن را وضعیت بینابین(Interim Stage) نامید. منتهی کلیسای کاتولیک این وضعیت را مرحل? پاک شدن و به‌عبارتی تقدیسِ فرد پیش از روبرو شدن با خدا می‌داند. بنابراین از نظر کلیسای کاتولیک، فرایند پاک شدن فرد مسیحی حتی پس از مرگ نیز ادامه دارد و بازماندگان فرد متوفی می‌توانند با دعا و خیرات او را در این امر یاری رسانند.

4- جهنم به مثابه نابودی یکباره و نه عذاب ابدی

(Annihilation View)

شخصی به‌نام کارل پیناک معتقد است که آتش در کلام خدا اغلب کاربردی نابودکننده دارد، نه عذاب‌دهنده. انسانی که شخصاً تصمیم می‌گیرد با خدا بیگانه باشد، در واقع حکم نابودی خود را امضا می‌کند. از نظر پیناک، اِشکال نگرش سنتی (عذاب ابدی در نظریه اول) این است که چون تحت تأثیرِ تفکر افلاطون روحِ انسان را جاودانه می‌داند، عذاب او را نیز جاودانه می‌بیند. در حالی که کلام خدا نمی‌گوید که بشر از ابتدا به‌طور طبیعی جاودانه خلق شده است، بلکه حیات جاودان در واقع هدیه خدا است به شخص ایماندار، و نباید آن را به‌عنوان آنچه جزو دارایی‌های انسان است تعریف کرد. فقط و فقط خدا جاودانه است (اول تیموتائوس 6:‏16). بنابراین نمی‌توان با استناد به جاودانه بودنِ روح انسان، نتیجه گرفت که عذاب او امری ابدی و جاودانه است. گذشته از این، وجود جهنم و بهشت در کنار یکدیگر، علامت سؤالی را پیش روی خدایی می‌گذارد که می‌خواهد کل در کل باشد (اول قرنتیان 15:‏28). به‌قول متفکر بزرگ مسیحی جان استات، این گفته که «همه چیز را نو می‌سازم» (مکاشفه 21:‏5) در فضایی که هنوز عصیان وجود دارد، چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟

پیناک بر اساس شواهد بالا معتقد است که جهنم به معنای هلاکت و نابودی یکباره است. در توجیه این نظریه معمولاً به آیات زیر استناد می‌شود:

مزمور 37:‏2 و 9-10؛ متی 10:‏28؛ مرقس 14:‏1-2؛ اول قرنتیان 3:‏17؛ فیلیپیان 1:‏28؛ غلاطیان 6:‏8؛ دوم تسالونیکیان 1:‏9 و دوم پطرس 3:‏7.

نتیجه‌گیری

همان‌طور که در مقدمه مقاله ذکر شد، هر یک از چهار نظری? فوق خود نقدی بر دیگری‌اند. آنچه واضح است این است که مسیحیان همگی واقعیت جهنم را قبول دارند، اما در چگونگی ماهیت آن با یکدیگر اختلاف‌نظر دارند. با توجه به دستاوردهایی که پیرامون علم تفسیر کتاب‌مقدس برای مسیحیان انجیلی حاصل شده است، می‌توان به دو نگرش "استعاره‌ای" و همچنین "نابودی یکباره" با تأمل بیشتری اندیشید.